Çocuk Dediğin Biraz Yaramaz Olur...

Çocuk uslu olmaz; belli bir yaşa kadar (12 yaş)çocukların akıllı, uslu uslu oturmaları (karakter bakımından sessiz yapıda olanlar hariç ) büyüklere has disiplinle büyüdüklerini gösterir. Üstelik bu yaşlarda  karakter de  oluşmayacağı için hepsinin o bildiğimiz çocuk gibi olmaları gerekir. Çocuğunuz sessiz,  ağırbaşlı, söz dinler bir yapıda ise ona baskı uyguluyorsunuz demektir.

6 yaşında bir kız çocuğu düşünün. Sessiz sedasız, ne denilirse yapıyor, sıkıcı bir şekilde tutulmasına rağmen halinden şikâyet etmiyor. Annesi, disiplinli kızına tatlı tatlı ifadelerle hitap ediyor
Ha aferin, öyle yap işte kızım , ama kızım olmaz ki, bak lütfen, üzüyorsun ama beni...
diye ikaz ediyor. Kız çocuğu da sözü dinliyor oturduğu yerden kalkmak için bile, annesinin gözünün içine bakıyor . Anlayacağınız çocuk acınacak durumda


Çocuk kendi  istediklerini yaparak büyümelidir. Müdahale edildiğinde doğru şeyler yaptırsanız bile çocuğun kendi doğal gelişimine bırakmadığınız için ruhsal dengesini bozarsınız.
Oysa anne babaların tamamına yakını çocuklarını böyle yetiştiriyorlar. Ve bu sebeple ülkemiz çocukları sağlıksız büyüyor.

Yapması gerekenleri söylemeyeceksin, çocuğu hayatı izlemesini sağlayacak, anlamadığı konularda kendi kendine soru sormasını bekleyeceksin. Çocuğa kişilik yüklemeyecek içindeki kişiliğin ortaya çıkmasına olanak vereceksin.

Güvenliği için uzaktan kontrol edeceksin, "Şunu yapma, şu yanlış bu yanlış" diyerek belli sınırlar içine hapsetmeyeceksin. Çocuk düşünceleri ve yaptıkları şeylerde özgür olmalı. Bırak neyin doğru, neyin yanlış olduğunu yaparak, görerek ve yaşayarak kendisi öğrensin.

Çocuklara sadece doğru olan davranışları öğretmek de son derece sağlıksız bir durum. Yaşına  göre hayatın olumsuzluklarını idrak etmeli ve hatta bazı yanlış davranışların gelişmesine izin vermelisiniz, Böylece çocuk o yanlışla olumsuz sonuca ulaşsın, hatasını anlayarak yanlışını kendisi düzeltsin."Böyle yapma, onu niye yaptın, bir daha bunu yapma " şeklinde ki suçlama ve akıl vermeler çocukların doğal kişilik gelişmesine müdahaledir, bırak onu yapsın, sonucunu görsün.

Akıllı çocuk  olmaz. İnsan anca 20–30 yaşında akıl sahibi oluyor, ne akılı! Çocuklar kendine özgü davranışlar gösterir. Bu şekilde kişiliği gelişir ve büyür. Doğal sürecine müdahalede bulunulmamalıdır. Çocuğa hayat öğretilmemeli, çocuk hayatı kendi öğrenmelidir. Olması gerekenin üzerinde, olgun ve akıllı çocuk psikolojik vakadır. Çocuk dediğin misket oynar, anne çok yoruluyorsun  yardım edeyim demez. Doğal olanı budur.